Polub nas na FB!

Nikt nie powiedział że będzie łatwo

czyli o trudnościach wychowawczych i radzeniu sobie z nimi

Czas z rodziną, to czas najpiękniejszy. A przynajmniej powinien być najpiękniejszy. Jak tego dokonać?

Budowanie rodziny i wychowywanie dzieci to najważniejsze życiowe zadanie nas rodziców - a jednocześnie najtrudniejsze wyzwanie życia. Zakładając rodzinę nie mamy podręcznika obsługi lub instrukcji użytkowania.

Jak się tak jednak głębiej zastanowić, to całe to macierzyństwo, to sprawa niełatwa. Niełatwa, bo nigdy nie wiadomo jakie efekty przyniesie, mimo ogromnej staranności. I taktycznej, i wychowawczej. To po pierwsze. A po drugie, wymaga nie lada logistycznych umiejętności.

Zbudowanie dobrze działającej rodziny nie musi być zadaniem przytłaczającym, niemożliwym do wykonania. Aby to osiągnąć niepotrzebny jest tytuł naukowy z dziedziny "inżynierii" rodziny. Nie trzeba też przeczytać każdej książki napisanej przez ekspertów do spraw rodziny. Warto jednak wiedzieć, że każda istota ludzka, w tym dziecko, jest niepowtarzalną indywidualnością, kształtowaną zarówno przez wewnętrzne uwarunkowania, jak i przez wpływy świata zewnętrznego. Od tych czynników zależy, jakie będzie nasze dziecko w przyszłości. Ogromna zatem rola nas rodziców w stymulowaniu, regulowaniu i kontrolowaniu wszystkich tych aspektów, aby proces wychowawczy naszych dzieci przebiegał prawidłowo i był skuteczny.

Rozsądna, wyrozumiała, konsekwentna i wymagająca miłość do dziecka jest podstawowym warunkiem jego prawidłowego rozwoju.

Rodzina jest nie tylko pierwszą i bardzo ważną instytucją wychowania naturalnego, spontanicznego, ale spełnia także bardzo ważne zadania w dziedzinie nauczania i kształcenia. W okresie przedszkolnym wprowadza ona dziecko w mowę ojczystą, uczy słów, dzięki którym możliwe jest poznanie i identyfikowanie przedmiotów świata zewnętrznego, pobudza intelektualnie i dostarcza elementarnego zasobu wiedzy umożliwiającej spostrzeganie i interpretację zachowań ludzi i zjawisk społecznych, pojęcia dobra i zła, wpływa na stan równowagi emocjonalnej. Każda rodzina ze względu na to, czy zdaje sobie z tego sprawę, czy nie, stwarza podstawy przyszłego rozwoju osobowości dziecka. Wiele więc zależy od tego, czy rodzice są do tych funkcji przygotowani, czy też nie, czy wiedzą, chcą i mogą te funkcje wykonywać świadomie, celowo i efektywnie (J. Szczepański, Refleksje na d oświatą, Warszawa 1973).

Prawidłowy rozwój dziecka i formułowanie się jego osobowości jest ściśle związane z życiem w rodzinie i atmosferą, jaka w niej panuje. Nie ulega wątpliwości, że rodzina stanowi dla dziecka ważne, a w kolejności pierwsze środowisko rozwojowe i wychowawcze”. Rodzina stanowi dla dziecka pierwsze i przez długi czas jedyne środowisko społeczne. W rodzinie, jako grupie społecznej jej członkowie wzajemnie zaspokajają swoje różnorodne potrzeby. Rodzice zaspokajają przede wszystkim potrzebę bezpieczeństwa, kontaktu emocjonalnego, aktywności, zaspokajania ciekawości, potrzebę kontaktów społecznych z szerszym otoczeniem.

Osobowość jest swoistym, scalonym i zorganizowanym systemem całego postępowania (zachowania się) człowieka. To zespół cech wrodzonych i nabytych, wśród których wyróżnia się przede wszystkim cechy : fizyczne, umysłowe, moralne, estetyczne i politechniczne, przy czym najważniejsze są cechy moralne wyrażające się w formach postępowania i przyjętych układach treści wartości moralnych, których wykładnikiem jest pojęcie dobra.

Osobowość dziecka wyraża się zatem w aktywności intelektualnej, w stosunkach i sposobach obcowania z ludźmi, w tym, co lubi i czego nie lubi jednostka, w jej poglądach na świat, w celach, jakie sobie stawia, w zainteresowaniach jakie wykazuje.

Rozwój osobowości trwa przez całe życie, a cały jego proces odznacza się dynamiką i zróżnicowaniem czynników nań wpływających; jest więc wypadkową – po pierwsze – oddziaływania wrodzonego, biologicznego wyposażenia jednostki, po drugie – jej doświadczeń gromadzonych pod wpływem bodźców ze świata zewnętrznego, zdobywanych i klasyfikowanych w toku własnej aktywności. Badania naukowe i doświadczenia wykazują, że rodzina ma decydujący wpływ na kształtowanie się prawidłowego procesu wychowawczego i osobowości dziecka. Środowisko rodzinne bowiem jest głównym ośrodkiem rozwoju sfery emocjonalnej osobowości, postaw moralnych dzieci i ich ideowego wychowania. rodzina jest podstawową grupą społeczną, w której kształtuje się umiejętność współżycia zespołowego dziecka w życiu społecznym.

Rodzina jest zatem podstawowym fundamentem kształtującym osobowość dziecka.

przeczytaj także: